Problem pomocy zagranicznej wywołuje wiele sporów i kontrowersji. Nie ma w tej dziedzinie porozumień międzynarodowych, które określałyby granice pomocy. Istniejąca obecnie sytuacja pozwala w trybie jednostronnej interpretacji określać słuszność czy też niesłuszność udzielania pomocy. Również w literaturze krajów socjalistycznych brak jest poważniejszych studiów na ten temat. Zasługuje na poddanie naukowej analizie problem określenia sytuacji, której zaistnienie usprawiedliwia okazanie pomocy zbrojnej. W szczególności, złożonym problemem jest zasadność pomocy z zewnątrz w przypadku walki o władzę między dwoma siłami wewnętrznymi. Nieokreślone są pranice, czasokres i formy pomocy. Nie został uregulowany eksport broni i granice pomocy wojskowej. Istnieje zgodność w sprawie przestrzegania suwerenności i niewtrącania się w sprawy wewnętrzne państw. Jednakże są to ogólne hasła, zasady, które są odmiennie interpretowane w zależności od pojmowania własnego interesu. W tej sferze istnieje źródło występujących zakłóceń w dziele odprężenia oraz możliwości oskarżenia strony udzielającej pomocy. Jest też inny problem występujący we współczesnym świecie. Jest to metoda walki rewolucyjnej czy też narodowowyzwoleńczej oraz zasadność stosowania przemocy, siły. Działa wiele ruchów społeczno-politycznych, które w bardzo różny sposób podchodzą do metod walki o realizację własnych celów. Dotyczy to ruchów o charakterze lewicowym i prawicowym. Każda walka zbrojna zakłóca pokojowe współżycie. Ważną sprawą jest określenie, który rodzaj walki zasługuje na poparcie i pomoc a który nie.
