Ubezpieczenie depozytów zwiększa ryzyko nadużycia podejmowane przez banki, ponieważ depozytariusze ubezpieczeni od strat nie mają większej motywacji, aby powstrzymywać banki przed podejmowaniem zbyt wysokiego ryzyka. Niezależnie od tego, na jak wysokie ryzyko narażony jest bank, ubezpieczenie depozytów gwarantuje depozytariuszom ochronę przed stratami. Dolaniem oliwy do ognia było to, że innowacje finansowe stworzyły nowe instrumenty finansowe, poszerzające zakres możliwości podejmowania ryzyka. Nowe rynki transakcji finansowych futures, obligacji-rupieci (junk bonds), swapów i innych instrumentów ułatwiły bankom ekspozycję na dodatkowe ryzyko i zaostrzyły problem ryzyka nadużycia. Nowe ustawy, de regulujące przemysł bankowy w początkach lat osiemdziesiątych (ustawa o deregulacji instytucji finansowych i kontroli monetarnej (DIDMCA) z 1980 r. oraz ustawa o instytucjach depozytowych (Garn-StGermain) z 1982 r.), wyposażyły kasy oszczednościowo-pożyczkowe i kasy wzajemnej pomocy w szersze możliwości podejmowania operacji obciążonych wysokim ryzykiem. Instytucje te, których działalność dotąd była ograniczona niemal wyłącznie do hipotecznego kredytowania budownictwa mieszkaniowego, uzyskały zezwolenie na udzielanie kredytów hipotecznych dla przedsiębiorstw do wysokości 40% swoich aktywów, kredytów konsumpcyjnych do wysokości 30% aktywów oraz kredytów handlowych i leasingowych
