Nie wiem jak historia ostatecznie określi naszą epokę, ale można by ją nazwać epoką przejścia od kapitalizmu do socjalizmu. Epoka ta ? napiszą o niej kiedyś ? charakteryzowała się różnorodnymi płaszczyznami tarć między dwoma systemami. Były okresy gorących i zimnych wojen, panował chłodny pokój. Były również momenty odprężenia w sytuacji międzynarodowej. Stopniowo, w miarę kształtowania się równowagi strategicznej między obu systemami, w warunkach nagromadzenia ogromnej siły niszczącej w świecie, utrwalać się zaczęły tendencje odprężeniowe i państwa kapitalistyczne zmuszone zostały do zaakceptowania socjalizmu jako trwałej części składowej systemu międzynarodowego i do szukania z nim dróg pokojowego współżycia. Tak więc pokojowe współistnienie, charakteryzujące naszą epokę, zostanie zapewne podniesione do rangi generalnej doktryny stosunków międzynarodowych. Ten proces właśnie się dokonuje na naszych oczach, choć dokonuje się nie bez przeszkód. Zanim doszliśmy do obecnego etapu współistnienia, upłynęło ponad pół wieku walki dyplomacji radzieckiej, a następnie dyplomacji innych państw socjalistycznych ? o ułożenie stosunków międzysystemowych, właśnie na płaszczyźnie współpracy o pokojowej rywalizacji.
